Visie:

Het uitgangspunt is, dat alles wat leeft een bewustzijn heeft en te maken heeft met tijdigheid. Planten ervaren evenals de mens dezelfde voor- en tegenspoed in het leven. Om te overleven wordt er samengewerkt door bomen en planten en hebben ook insecten diverse taken in deze samenwerking met bomen en planten. Bijvoorbeeld het bestuiven van bloesem. Kervel geplant bij de tuinbonen verjaagt de luis. De azalea verdwijnt zodra de distel naast haar komt wonen.

Bron:

De schoonheid van het verval in de natuur. Haar staat van vergankelijkheid laten wij hier in het door ons getoonde werk zien. De geschiedenis die hieraan vooraf gaat laat zich raden. Kwetsbaarheid en kracht lopen hier gelijk op. Emotionele kenmerken in het werk als geboorte, dood en leven, de kracht van overleven. Het onuitputtelijke van tegenstellingen door ons bestaan te vergelijke met planten en het dierenrijk. De kenmerken worden geabstraheerd waardoor er een nieuwe werkelijkheid ontstaat.

Werkwijze:

Voor zijn sculpturen gebruikt Evert van Fucht gegoten bronsplaat materiaal. Dit heeft een markant stollingspatroon wat eigen is aan de smelttemperatuur van het brons waarmee het wordt gegoten. Door stukken uit de plaat te snijden en te vervormen, wordt met lassen de sculptuur samengesteld. Het patineren en het polijsten zorgen vervolgens voor een kleurrijk contrast.

Voor haar schilderijen heeft Joke M. Wieringa een hoofdpersoon genomen uit het plantenrijk, n.l. de pshysalis, ofwel het lampionplantje.

Houtige stelen met daaraan vast fragiele steeltjes waaraan in het najaar de oranje ballontjes zijn veranderd in kanten bollen. Deze kanten bollen lijken te bestaan uit gestolde aderen van de bloesomloop die haar nazaten zorgvuldig omsluiten.

Deze expositie wordt georganiseerd door de Werkgroep Programmering K38.